مقدمه
سپاس خداوندگاری را که عاملیت برتری انسانها را به یکدیگر تقوا و پرهیزگاری می داند و هرگاه بخوانیمش اجابت میکند و هرگاه در پی خلوتی باشیم، بی هیچ واسطه ای در حضورش هستیم و همواره برآورنده خواسته های ماست.از آنجائیکه حرکت، لازمه پویائی زندگی انسان ها است برآن باوریم که تنها جابجایی و یا جنب و جوش ظاهری نتیجه پویایی نیست بلکه می تواند بخشی از پویایی را عهده دار باشد.هر آنچه که در حرکت انسان خلل ایجاد کند به نحوی در حرکت پیش رونده وی موثر می گردد.بنابراین برای مقابله با معلولیت که محدودیت حرکتی ایجاد می کند ، بایستی به دنبال وسیله ای بود که حرکت را در انسان دارای معلولیت تقویت و تسهیل نماید و کمبودها را به نوعی جبران کند.
امروزه همگان بر این باورند که تنها ابزار موثر در ایجاد حرکت برای افراد معلول فعالیت است.این فعالیت می تواند در بخش های مختلف اجتماعی ، اشتغال ، هنر ، ورزش و کمک به رفع مشکلات دیگران باشد به نوعی که باعث حضور موثری در جامعه شود و از طریق فعالیت میتوان توانمندیهای پنهان و بالقوه افراد معلول را آشکار نمود و فردی فعال و سازنده به جامعه معرفی کرد. طی دهه های اخیر ، معلولین در جوامع گوناگون، تلاش مستمری را در معرفی توانمندیهایشان به جامعه آغاز کرده اند.موفقیتهای هنری ، ورزشی ، اجتماعی ، اقتصادی و… این عزیزان ، این باور را در جوامع امروز ایجاد کرده است که معلول یک فرد ناتوان و وابسته نیست ، بلکه توانمندی است که برای رشد و تعالی و حضور در جامعه از هیچ تلاشی دریغ نمی ورزد و موفقیتهای به دست آمده توسط افراد معلول محدودیت های ایشان را به دست فراموشی می سپارد، لذا تبعیض علیه هر فرد بر مبنای معلولیت ، تخطی از منزلت و ارزش ذاتی هر انسانی است.