سوم دسامبر (۱۲ آذر) روز جهانی افراد دارای معلولیت را گرامی می داریم

گرچه معلولم ولی اندیشه ام معلول نیست    ،   هیچ مَجهولی برای فکر من مجهول نیست

اهل فِکر وهِمت و شور وشعور و کوششم     ،    داوری های غلط درباره ام مقبول نیست

عزت نفسم مرا نزد همه ممتاز کرد          ،     با ترحم گر نگاهم میکنی مقبول نیست

روز جهانی معلولان گرامی

همه چیز از سال ۱۹۷۶ شروع و مطرح شد ، یعنی زمانی که ایالات متحده تصمیم گرفتند یک روزی را برای معلولین اختصاص دهند . تقریبا پنج سال برای این تصمیم گیری مردد بودند و زمان زیادی سپری شد . یکی از مشکلاتی که عاملی برای جلوگیری از نامگذاری چنین روزی شده بود ، این بود که دولت ها می خواستند در مورد ویروس ها و بیماری های دیگر هم اقداماتی را انجام دهند و به این فکر می کردند که انواع ناتوانی ها بسیار متفاوت است .

سرانجام در سال ۱۹۸۱ تصمیم قطعی را گرفتند و برای اجرایی شدن آن ۱۱ سال یعنی تا سال ۱۹۹۲ یک وقفه ایجاد شد و در نهایت تصویب شد که روز معلولین را نامگذاری کنند و مفاهیم مربوط به این روز را برای افراد توضیح دهند . هدف خود را نیز ارتقای کیفیت زندگی افراد دارای معلولیت در کل جهان معرفی کردند.  در ارتباط با افراد دارای معلولیت باید احترام جای ترحم رابگیرد زیرا ترحم فرد را تبدیل به شخصی ضعیف و ناتوان می کند و اعتماد به نفس او را می گیرد.  باید به حضور افراد دارای معلولیت  در بخش های فرهنگی  ، اجتماعی و اقتصادی بها داده شود و آنها این موقعیت را داشته باشند که استعدادشان شکوفا گردد.  دولت موظف است سه درصد از اشتغال جامعه را به اشخاص دارای معلولیت  اختصاص دهد. شغل ، استقلال مالی به همراه دارد و سبب می شود معلولین بتوانند از پس مخارج خود بربیایند و به دیگران وابسته نباشند.

افراد دارای معلولیت قادر به استفاده  از محل های تفریحی در سطح جامعه را نمی باشند به دلیل آن که زیر ساخت های فزیکی شهر آماده نیست . زیرا امکانات تفریحی با شرایط فیزیکی و جسمی معلولین متناسب نیست ، پس در نتیجه باید دولت به فکر مناسب سازی و دسترس پذیری فضاهای شهری و اماکن عمومی و سیستم حمل ونقل عمومی متناسب با شرایط افراد داری معلولیت باشد که معلولین هم بتوانند به این خدمات ماننده سایر اقشار جامعه بهرمند شوند.

روابط عمومی انجمن ندای معلولین ایران